پلی الکترولیت سفلاک
جهت حذف ناخالصی ها معلق و مواد کلوئیدی موجود در آب و فاضلاب از روش انعقاد و لخته سازی استفاده می شود که لازمه آن، افزودن ماده منعقد کننده می باشد که منجر به خنثی شدن بار ذرات کلوئیدی شده و در نتیجه این ذرات به یکدیگر نزدیک تر شده و تشکیل ذرات درشت تری می دهند. لخته‌های بدست آمده که ذرات معلق و کلوئیدی را به همراه دارند، به حد کافی درشت هستند و به راحتی ته‌‌نشین و صاف می‌شوند.
برای کامل کردن این عمل و ایجاد لخته‌های بزرگتر از موادی به نام کمک منعقد کننده - پلی الکترولیت یا پلی اکریل آمید (Polyelectrolyte – Polyacrylamid) استفاده می‌شود که گاهی به صورت مخفف PAM از آنها یاد می شود. پلیمرهای منعقد کننده ، ترکیباتی پلیمری با وزن ملکولی بالا، بر پایه پلی آکریل آمید، محلول در آب هستند که بطور وسیعی بعنوان منعقد کننده، افزایش دهنده سرعت ته نشینی مواد جامد معلق و کلوئیدها و رنگ بری در فرآیندهای تصفیه و تولید مایعات بکار برده می شوند. کاتیون یا آنیون متصل به پیکره شیمیایی پلی آکریل آمید تعیین کننده نوع بار فعال پلیمر می باشد. وزن ملکولی و شدت بار پلی الکترولیتها در فعالیت آنها تاثیر بسزایی دارد.
کمک منعقد کننده‌ها با ایجاد پل بین ذرات ریز لخته حاصل کار منعقد کننده‌ها، آنها را به صورت لخته‌های درشت و سنگین در آورده، عمل ته‌‌نشینی را سرعت می‌بخشند. همچنین محدوده pH بهینه را گسترش داده، مقدار مصرف ماده منعقد کننده را کاهش می‌دهند.
پلی الکترولیت سفلاک
پلی الکترولیت سفلاک